Het was 1988, inmiddels 25 jaar geleden, dat ik afstudeerde en besloot naar Griekenland te gaan. Dit keer om er te gaan wonen. Als verse orthopedagoog leek het me een uitdaging om in Griekenland te gaan werken. In Nederland was de zorg voor verstandelijk gehandicapten goed georganiseerd en hier waren nog maar weinig gespecialiseerde mensen. De zomervakantie gebruikte ik om me in Athene te orienteren en met behulp van een Griekse vriendin mijn eerste solicitatiebrieven te schrijven.
Frans van Hasselt
Een van de eerste avonden in Athene ging ik uit met mijn goede vriend Frans die toen al jaren in Griekenland woonde en werkte als correspondent voor het NRC. We gingen naar een taverna in Plaka waar, volgens Frans, hele goede musici speelden. Het was een geweldige avond. Vele van dergelijke avonden zouden nog volgen. De Griekse muziek was en is nog steeds een van de redenen dat ik zo graag in Griekenland woon.
Al snel werd ik aangenomen bij Theotokos, een daginstelling voor kinderen en jongeren met leerproblemen. Met veel plezier heb ik daar 19 jaar gewerkt. Met name bij het opzetten van een sevice voor begeleid werken.
Weekenden naar Aegina
Door de jaren heen veranderde Athene. Lage huizen werden afgebroken en flats kwamen ervoor in de plaats. Waar overal kleine tuintjes waren met een citroen of een olijfboom was er alleen nog maar beton. Waar de buren gezellig voor het huis zaten om de nieuwtjes van de dag te bespreken kwam een leegte waar je nauwelijks je buren nog kende. En dan de auto’s, steeds meer auto’s wat gepaard ging met een hoop lawaai en uitlaatgassen. Steeds vaker gingen we een weekend naar vrienden die op Aegina woonden tot ik er zelf een huisje huurde.
Op Aegina werd me weer duidelijk waarom ik zo graag in Griekenland woon. Vrienden wonen dichtbij. Je komt elkaar tegen op straat, gaat samen even naar het kafeneio en voor je het weet zit je met een hele groep vrienden. Er is altijd genoeg te bepraten of er is onverwacht iemand met een instrument en dan wordt er gespeeld en gezongen. Bovendien is de zee overal om je heen en het uitzicht op de bergen aan de overkant, je voelt je omringt door de natuur.
Definitief naar Aegina
Na lang wikken en wegen besloot ik mijn leuke baan in Athene op te geven en naar Aegina te verhuizen. De eerste paar jaren op Aegina werkte ik in een kleine instelling voor psychiatrische patienten waar ik verantwoordelijk was voor het dagprogramma. Een zware maar ook heel leuke baan, ik heb veel van deze mensen, met ieder hun eigen verhaal, geleerd. Deze instelling verhuisde na vier jaar naar Athene en ik besloot op Aegina te blijven.
Op dit moment werk ik in de winkel van mijn vriendin Alexandra die prachtige, door haar zelf beschilderde keramiek verkoopt.
Afgelopen zomer kwam mijn broer met het idee een site over Aegina te maken. Een heel goed plan vond ik het en hij is meteen met de technische uitvoering begonnen. Daarvoor hartelijk dank. Het is leuk om te schrijven over het eiland waar ik met zoveel plezier woon. Bovendien zijn er naast de informatie over Aegina en de omringende eilanden ook vele verhalen te vertellen over de afgelopen 25 jaar wonen en werken in Griekenland. Veel leesplezier dus en mocht u geinteresseerd zijn in een specifiek onderwerp aangaande Aegina of Griekenland in het algemeen laat het mij dan weten via het contactformulier.
Af en toe werk ik mee aan een krantenartikel of een TV interview. Bekijk hier een voorbeeld van de Duitse televisie >>
Annerieke
